Expo Plant

De echte presentatie van mijn werk was natuurlijk de expositie Plant. Samen met andere studenten van mijn opleiding presenteerden we ons eindwerk in een gezamenlijke expositie in de galerie van de NHL Hogeschool.

De docent had voor iedere exposant een plant uitgekozen die als metafoor voor het werk diende. Geen twijfel mogelijk dat ik het klavertje vier kreeg toebedeeld voor mijn geluksmomentje.

En als bedankje voor mijn 'muzes' had ik ze op de opening uitgenodigd. Niet van echt te onderscheiden!

Als grapje had ik tijdens de openingsavond, net als mijn zusje, het merkje van mijn shirtje opzettelijk uit mijn shirt laten steken. Deze stille reclame werkte ontzettend goed, verscheidene mensen hebben zowel bij mij als bij mijn werk aan de merkjes gezeten! Hoera!


Als kers op de appelmoes is mijn werk beloond met een 9! Wat een geweldige afsluiting van mijn opleiding.

uitvoering en presentatie 2

Nadat Agnes een kritische vraag stelde over hoeveel foto's ik wilde ophangen en hoe ik ze ging ophangen moest ik even heel diep nadenken. Ik wilde ze eerst namelijk alle vijf ophangen maar waarom het er vijf moesten was meer iets van 'op gevoel'. Wat ik het publiek wil laten merken, voelen, of doen komt dan niet heel goed tot uitdrukking. Een andere optie is dan om de foto's verspreid door de expositie op te hangen, zodat het publiek telkens eentje tegenkomt. Dat is al beter want als er 5 van dezelfde foto's naast elkaar hangen is de impuls al veel minder sterk om er eventueel aan te gaan zitten.
Daarna ben ik op drie foto's uitgekomen. Bij de eerste sta je er nog niet helemaal bij stil. Bij de tweede denk je: 'Is het dan de bedoeling dat ik....?' En bij de derde denk je hopelijk 'ik doe het gewoon'. Een vierde en vijfde voegen dan in werkelijkheid niet zoveel toe. Meer van hetzelfde...


Bij de indeling van de expo heb ik wel aangegeven dat ik de werken eventueel verspreid had willen hangen maar uiteindelijk bleek dat dat nog heel lastig zou worden. Ze hadden een indeling kunnen maken waarbij ik een muur ter beschikking had, veranderen werd een heel gedoe. Bovendien zou mijn werk dan  andere werken gaan beïnvloeden.


Een oplossing om hetzelfde effect hopelijk te bereiken maar dan op één muur, is het volgende. Ik hang wel drie werken naast elkaar op, allemaal met een echt shirtje. Maar bij één daarvan staat het merkje omhoog en bij de andere twee niet. Eventueel kan ik stiekem telkens de merkjes om de beurt verwisselen.
Het is een oplossing hoewel ik er niet helemaal achter sta maar naar omstandigheden wel moet ben ik bang.

uitvoering en presentatie 1

Mijn werk vertelt een geluksmoment van mijzelf. Maar ik wil ook graag dat andere mensen een beetje ervaren wat ik voel. Die drang om het merkje goed te doen, hoewel je er niet perse aan hoeft te gehoorzamen. Die strijd van binnen wil ik een beetje opwekken. Daarom heb ik ook de keus gemaakt om het niet alleen bij een foto te laten maar er een shirtje overheen te passen zodat er daadwerkelijk aan die drang voldaan zou kunnen worden. Het is ook een beetje een grapje. Bij de eerste proef heb ik de foto met passe partout ingelijst. Maar daardoor wordt het wel een beetje een kunstwerkje. 


Terwijl ik het juis niet zozeer als kunstwerk wil presenteren, mensen zouden er zelfs wel aan mogen komen. De lijst moest dus weg en het geheel moet dan stevig genoeg zijn om aan de muur te blijven hangen. Maar het shirtje moet er ook nog overheen kunnen. Dus het moet iets soepel zijn. De oplossing is geworden: maquette karton. Foam met aan beide kanten een laagje karton geplakt. Hier kan ik mijn eigen foto weer op plakken en het shirtje kan ik er ook nog op en door bevestigen.

Een proef eindresultaat uit de verte van enkele dames naast elkaar.

geschikte shirtjes

Vervolgens moest ik op zoek naar shirtjes waarbij het merkje goed omhoog staat. Oftewel shirtjes waarbij ik zelf altijd heb dat mijn vriend ze bijvoorbeeld moet terugduwen. Dat zijn de echte. Ook hier heb ik even snel gekeken hoe het eindresultaat er uit zou zien. De iets blotere shirtjes werken beter omdat je bij de hoog gesloten shirtjes een enorm kleurblok hebt. Het moet juist wat subtieler dat het in eerste instantie met een vlugge blik misschien niet eens opvalt dat er een echt shirtje is gebruikt. (dat is dus niet het geval bij deze snelle proef, want daar heb ik het boven op de foto gelegd)
Dus vooral de blotere shirtjes doen het goed.

Uitsnede foto + materiaal

Bij de verschillende proefjes die ik heb gemaakt blijkt te uitsnede van de foto erg veel uit te maken. De foto's die ik nu heb staat mijn hoofd bijna niet op. De beeltenis is net voor mijn haargrens begint afgesneden, alsof ik letterlijk ben onthoofd. Daar heb ik een proefje mee gedaan met verschillende uitsnedes.

De bovenste foto waarbij nog net de oorlelletjes te zien zijn vind ik het beste. Het lijkt hierdoor meer een echt persoon in plaats van een soort levende büste zonder hoofd. Bij de volgende foto's probeer ik ook nog enige ruimte tussen de armen  en het kader van de foto te houden. Dus niet dat de armen aan de zijkant het kader raken zoals hierboven bijna het geval is.


Een ander puntje waar ik over nagedacht heb is het afdrukken van de foto. Als een echte foto laten afdrukken bij een fotograaf op glossy papier vond ik niet mooi. Ik heb besloten het op een grote printer te laten printen op mat papier. De afbeelding wordt hierdoor meer een echt persoon in plaats van een afbeelding van een persoon. Of een foto van een persoon (blijft het natuurlijk wel een beetje want het IS een foto maar goed.)